Sumar – ódagssett
Í bíl
Sunnudagssteikin
liggur jórtrandi
við vegarkantinn
og tveir franskir
ferðamenn
með rauða bakpoka
hjóla framhjá
trippin við túnið
klóra hvert öðru
með beruðum tönnum
og hrossagaukurinn
hneggjar
við toppgræn þúfubörð
en spóarnir
reka upp hrossahlátur
í holtinu fyrir ofan veg
og engu líkara
en sumarið sé nú loksins komið.
En þá fara þeir að lesa
um grjóthríðina
í Kjalnesinga sögu
og við fylgjumst
með útvarpssögunni
langt aftur í aldir
og hugur okkar nemur staðar
við fótlausan mann
í Hundadal
en grjótkasið
á veginum
dregur athyglina frá útvarpinu.
Og við ökum
inní sturlungalausa
grjóthríð.
22.-23. ágúst
Mig dreymir um að vera alltaf meðal fólks og helzt að fara úr einu boði í annað og vera sem oftast í kjól og hvítt og láta viðstadda dást að fálkaorðunni á brjósti mínu sem ég fékk fyrir allt að því listræna kunnáttu í nefndarstörfum og rétt sambönd þótt mín sambönd einsog sagt er fari ekki hátt einsog þær konur vita bezt sem festast í nælonneti augna minna, þessu drauganeti í sægrænu hyldýpi samkvæmissíldanna...