Dagbók árið 1990

19. janúar 1990

Þorsteinn Pálsson segist í samtali við okkur Styrmi vera að velta fyrir sér stöðu sinni, m.a. í tengslum við aðra flokka og telur að þeir geti hugsað sér að vinna með Davíð Oddssyni, þótt þeir hafni honum. Nefndi þann möguleika að Davíð myndaði stjórn eftir kosningar og hann ætti þá sjálfur sæti í slíkri stjórn.

Við Styrmir töldum þetta fráleitan kost.

Það væri aðeins rúm fyrir einn kóng í hverjum flokki. Og bentum á aðild Framsóknar á sínum tíma að ríkisstjórn, án forystu Hermanns Jónassonar.

Það hefði ekki kunnað góðri lukku að stýra(!)

áfram >>

Hugsað til Bernards, tilbrigði við gömul ljóð

 

Tilbrigði við tvö kvæði

Datt í hug að taka saman nokkrar athugassemdir vegna smákvæðis sem ég orti,þegar ég heyrði andlát Bernards Scudder,en það var birt með minningargreinum í Morgunblaðinu daginn sem hann var jarðsettur.. Kvæðið fjallar um þá ósk okkar að hann hefði fengið að lifa lengur,eða öllu heldur eins lengi og kostur væri,svo mikilvægt sem starf hans var fyrir íslenzkar bókmenntir,en það hafi ekki farið eftir; og þá tekin líkingin af tré sem stendur í skóginum og bíður þess það verði sagað og hverfi inní myrkviði næturinnar.

Ástæðan til þess ég hef áhuga á að skoða kvæðið er sú,að það er tilbrigði við tvö lítil kvæði sem fjalla um svipað efni; annað eftir Bjarna Hídælakappa,en hitt nýlegra eftir enska skáldið Philip Larkin.

Það er ekki tilvilju að ég skírskota í þessi kvæði.Annað er með fegurstu erindum í Íslendinga sögum,en þær kunni Bernard vel að meta,en hitt eftir samlanda hans og eitt merkasta skáld samtímans í Bretlandi.

Þetta litla minningaljóð sem ég kallaði Hugsað til Bernards,íslenzk kveðja, tók miklum breytingum og var í upphafi svona:

Við hefðum viljað að þessi dagur

væri lengur að líða

frá gulum viði í golgrænt (fyrst grænblátt ) haf,

en skáldið minnir á

að sagtarhljóðið þagnar

við sólarfall.

Þarna hef ég þegar í huga skírskotun í kvæði Larkins um sögina og gula viðinn í fögru kvæði Bjarna Hídælakappa í Eyrbyggju,en það hefst svona :Guls mundum vit vilja /viðar ok blás í miðli / grand

fæ´k af stoð stundum / strengs,þenna dag lengstan, o.sv.frv. (no 24 ) sem merkir : Við mundum vilja,að þessi dagur væri lengst að líða frá gulum viði í bláan útsæ......

En ég er ekki ánægður með þessa útgáfu mína og breyti erindinu,svo það verður :

Við hefðum komið

kvöld að lengri degi

frá gulum viði

í goluþreyttan ( verður svo grafardjúpan ) sjó,

en sagarhljóðið nálgast

við sólarfall

og nú er þögn

í þessum dimma skógi.

Ég er ekki heldur ánægður með þetta þó að vísanirnar skili sér og held áfram að yrkja kvæðið :

Við hefðum kosið

kvöld að lengsta degi

frá gulum viði

í grafardjúpan sjó

en sagarhljóðið fylgir

sólarlagi

og nú er þögn

við þennan myrka skóg.

Þetta er nærri lagi,en samt er ég ekki ánægður,ekki fyrr en smiðshöggið er komið og kvæðið verður eins og það var birt með minningargreinum í Morgunblaðinu,nafnlaust,daginn sem Bernard var jarðsettur frá dómkirkjunni :

Við hefðum kosið

kvöld að lengstum degi

frá gulum viði

í grafardjúpan sjó

en sagarhljóðið fylgir

sólarlagi

og nú er þögn

við þennan myrka skóg.

Þess má geta að lokum að axarkvæði Larkins birtist í The North Ship,1945,og er svohljóðandi:

This is the first thing

I have understood :

Time is the echo of an axe

Within a wood.

Larkin var fæddur í Kantaraborg eins og Bernard og alinn upp á erfiðu heimili,átti sinnulítinn föður og móður sem lifði í minningu hans“ eins og eitthvað sem ég átti undir öllum kringumstæðum að forðast að hitta aftur “. Hjónaband foreldra hans sannfærði hann um að fólk ætti ekki að rugla saman reytum sínum og það væri nauðsynlegt að taka börn af foreldrum sínum “ þegar þau eru á unga aldri”.

 

Jónas og flugstjórinn

-næturský

Ástarstjörnu

yfir Hraundranga

skýla næturský....

(1.erindi)

...ástarstjarna

yfir Hraundranga

skín á bak við ský

(10.eða næst-

síðasta erindi).

Ámundi H(uxleysson) Ólafsson flugstjóri hefur mikið hugsað um ljóð Jónasar. og oft talað við mig um þau.Nú siðast benti hann mér á hvernig náttúrufræðingurinn lætur skáldið leika sér með skýkjamyndanir í Ferðalokum og finnst mér athugasemd hans bæði fróðleg og nýstárleg.

Ámundi benti á að í upphafserindinu notar skáldið næturský og segir að þau skýli ástarstjörnunni. Þá glaðnar himinn og sjónstjörnur blika (Jónas breytti stjörnum í sjónstjörnur oig augljóst hvers vegna.En undir lokin skín ástarstjarnan á bak við ský; semsagt sést ekki,enda er ævintýrinu lokið.

En þó að næturský skýli stjörnunni í upphafi gerir það ekkert til,því að næturský eru öðruvísi en venjuleg ský, þau eru í um 100þús. feta hæð og sjást stjörnur í gegnum þau,því þau verka eins og grisjur,gagnsæjar og því getur skáldið séð stjörnuna gegnum þau,en ekki venjuleg ský síðar.

Á þessu er mikill munur,segir Ámundi..Næturský sjást aðeins á nóttunni,þegar sólin lýsir þau upp,enda eru þau líkastil ljósar ísagnir.; upplýstir krystalar.En venjuleg ský eru ekki gagnsæ undir lok kvæðisins,þá er öll birta horfin og stjörnurnar líka.Þá er ekkert nema sorti,eða dauði.

Rétt umhverfi saknaðar.,

Í frumngerð endurtók Jónas upphafið ( um ástarstjörnuna,Hraundrangann og næturskýið,en breytir því síðar í handriti sínu og setur skín á bak við ský í staðinn,auðvitað einnig af augljósum ástæðum ).

Jónas var vísindamaður , gerði sér grein fyrir muninum á þessum náttúrufyrirbrigðum og skáldið nýtir sér þessa þekkingu til hins ýtrasta í kvæðinu.

Og dýpkar það fyrir bragðið.

Draugagangur í Fréttablaðinu

Í myndskreyttri heilsíðugrein Þráins Bertelssonar í Fréttablaðinu sunnudaginn 7.okt.s.l. leggur hann ranglega útaf bréfi sem Hrafn Gunnlaugsson skrifaði mér á sínum tíma og vitnað er til í dagbókum mínum á netinu.Bréfið fjallar um gagnrýni Hrafns á mig sem ritstjóra Morgunblaðsins og Sjálfstæðisflokkinn fyrir linkind í baráttunni við kommúnista á kaldastríðs árunum. Þar er talað um nauðsyn þess að verjast kommúnistum sem stjórnuðu menningarmafíunni á þeim hrollköldu árum og gagnrýnt hvernig þeir eru látnir vaða uppi,enda var það svo að borgaralegir listamenn voru hundeltir og áttu undir högg að sækja eins og harkan var.

Þráinn rangtúlkar bréf Hrafns auðvitað viljandi og segir það sýni ofsóknir á hendur honum og félögum hans..Kallar þá fasista sem veittu honum ekki aðstoð eða styrki ,en það var orðbragð stalínista á sínum tíma,nú merkingarlaus klisja eins og Þráinn ætti að vita.

Grein Þráins er kaldastríðsstagl og þeir ættu að lesa hana sem þekktu það ekki og vilja kynnast því , ómenguðu.Á þjóðviljaárunum var ég uppnefndur mccarþýisti og grein Þráins nú er skrifuð í anda þeirrar arfleifðar,enda varð hann ritstjóri Þjóðviljans , þegar þessi andi sveif yfir vötnum.

Sízt af öllu átti ég von á svona útúrsnúningi frá Þráni,en hann hefur semsé ekki losað sig við arfleifð kaldastríðsins þarna í nýja skjólinu af Baugs-auðvaldinu.Hann gerði nokkuð góða kvikmyndasyrpu frá Vestmannaeyjum á sínum tíma,eins og ég sagði honum þá,og á að gleðjast yfir því,en ofsjónir vegna tilvistarárangurs Hrafns Gunnlaugssonar eru sálarhnútur sem mér er með öllu óviðkomandi, enda veit ég ekkert um kjötkatla þeirra kvikmyndagerðarmanna,hvorki fyrr né síðar.

Sjálfsvorkunn Þráins Bertelssonar og gamaldags pólitískur ofsi eins og hann birtist í rangtúlkunum hans eru ekki mitt vandamál,eða Morgunblaðsins.

Þetta eru vandamál Þráins sjálfs.

(Sjá ennfremur matthias.is )

Matthías Johannessen,
fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins.

Ljóð á netöld

Í samtali sem Þröstur Helgason hefur átt við mig um nýtt efni hér á vefnum og birtist í Lesbók kemur þetta fram:

Þegar ég hætti á Morgunblaðinu missti ég að mestu áhugann á íslenzka dægurkarpinu,þó gríp ég stundum niður í slíku efni,lít jafnvel á bloggið.Sjálfur hef ég ekki bloggað,en gefið út rit mín eins og hver annar höfundur.

Þegar ég komst í kynni við Skólavefinn vegna þáttarins Skáld mánaðarins í Þjóðminjahúsinu eignaðist ég góða samleið með honum.

Bókaútgáfu á Íslandi hefur verið heldur óviss og raunar hef ég oftar þurft að skipta um útgefendur en höfundi er hollt.Við það missir hann tengsl við lesendur og tel ég mig ekki hafa farið varhluta af því.

Bókaforlögin hafa verið á brauðfótum síðustu árin,eða frá því AB lagði upp laupana. Þá varð ég fyrir töluverðu fjárhagstjóni sem ekki er í frásögur færandi,en hitt var verra að með gjaldþroti þess varð borgaralegi menningardraumurinn að martröð. Síðan hef ég gefið út rit mín á ýmsum forlögum og ekki verður annað sagt en þau hafi gert vel við þau,þótt óstýrilæti mitt og sérvizka hafi ekki auðveldað þeim söluna,því ég hef beðizt undan miklum auglýsingum og neitað að rit mín væru send í samkeppni forlaganna á vettvangi þess afleita kerfis sem heitir Íslenzku bókmenntaverðlaunin,í bessastaðastellingum ( fékk þau þó fyrir slysni!!”).

Ég hef kunnað vel við mig á vefnum.Þar er mikið frelsi,en þó ekki ótakmarkað sem betur fer ( eins og í blogginu ).Í fyrra skrifaði ég langt mál í Lesbók undir heitinu Á vígvelli siðmenningar og stofnaði jafnframt nýja heimaslóð með þessu efni og öðru,þ.á m dagbókum, kvæðasyrpum, samtölum sem hafa ekki verið birt í bókum og greinum,auk 2ja bóka, ( matthias.is ),en mikið efni er einnig eftir mig á Skólavefnum (skolavefur.is ),m.a. ljóðaupplestur.

Þar er gott umhverfi.

Auk þeirra sem fara á vef Borgarbókasafnsins og skolavefurinn.is (Skáld mánaðarins) eru 30,000 – 40,000 heimsóknir á ljóða-og dagbókarsíðu mína á netinu og Jökull Sigurðsson,netumsjónarmaður minn, segir að um 7000 einstaklingar hafi sótt síðuna heim frá því hún var opnuð í marz.

Netið er semsagt í tízku,það er allt og sumt !

Það hefur gengið vonum framar og nú bæti ég við nýju efni á slóðina, Ljóð á netöld, dagbókum 1980 -´90 og einskonar framhaldi af Á vígvelli siðmenningar 11  sem kalla mætti dagbók frá sumrinu. Þar er m.a. fjallað um kaupvæðingu mannshugans sem Jóhann Hannesson , prófessor , nefndi svo og gulu pressuna,einkum DV sem hefur ekkert breytzt .

Ljóð á netöld eru með heldur léttu yfirbragði,en undirtónninn er grárri en virðist í fljótu bragði. Þessi ljóðabók er semsagt ókeypis og hef ég efni á því,þótt setztur sé í helgan stein lífeyrisþeganna!

En með þessu móti þarf ég ekki að argast í útgefendum og er það mikill léttir,ekki sízt fyrir þá! Samt vona ég að þetta efni sé bókartækt,ef því væri að skipta.

Sem stendur hef ég meiri áhuga á Netinu en bókaútgáfu og öllu því tildri og tálbeitum sem henni fylgja vegna auglýsingastríðsins mikla um hjarðsálina mikilvægu,en við hana á að tala, eins og allir vita, eins og hún sé baunir í belgjum.

En kannski á ég eftir að verða leiður á Netinu eins og flestu öðru ( nema Íslendinga sögum,auðvitað !)

Nýjar dagbækur

Eins og lesendur sjá, hef ég nú bætt einum áratug við dagbókina, 1970 - 1980. Þetta er allnokkurt efni, svo að næsta viðbót mun ekki birtast á vefnum fyrr en með haustinu. Þá verður einnig bætt við í ljóðasyrpuna og hugað að öðru efni.

Ég óska ykkur svo gleðilegs sumars og þakka fyrir veturinn og frábærar viðtökur.

kveðja,

Matthías

Arfleifðin og mánudagspistill

Í mánudagspistli sínum athyglisverðum sem birtist í Fréttablaðinu vitnar

Hannes Hólmsteinn í Málsvörn og minningar,en þar skírskota ég í samtal sem

Sigmundur Ernir,ritstjóri blaðsins, skveraði af , þegar ég fékk Dagblaðsverðlaunin á sínum tíma.

Ég tel því ástæðu til að birta samtalið hér,en þar er ég (eins og endranær!) að tala um arfleifðina og geta þá lesendur mínir séð hvernig það er gert,hjálparlaust !

Samtal Sigmundar Ernis í DV

1.maí 2007

Viðbrögðin við matthias.is :

Viðtökurnar við heimasíðu minni voru miklar og ágætar.Á Lesbókargreinina Á vígvelli siðmenningar er víða minnzt og yfirleitt að góðu einu það sem ég hef séð.Um hana voru skrifaðar forystugreinar bæði í Fréttablaðið og DV.

Í þessum fjölmiðlum var þó enginn áhugi á neinu nema því sem ég hafði sagt um þetta svokallaða Baugsmál.

Það sagði sína sögu,en ástæðulaust að elta ólar við neitt af því.

Ég fylgist ekki með nafnlausum bloggurum,enda ekki ástæða til,ekki frekar en það hvarflaði að sæmilega uppdregnu fólki að lesa níðleggina í beinakerlingavörðunum í gamla daga. Þá bloggara sem skrifa undir nafni las ég auðvitað og þar eru ýmsir sem standa sig vel.Eru

lausir við hnútana og níðstrenginn í sálarskjóðunni. Margt er hægt að græða á skrifum slíks fólks,enda er það einatt í góðu jarðsambandi við grasrótina.

Og þó,og þó !

Eltingarleikurinn við Jónínu Bjartmarz út af ríkisfangi tengdadóttur hennar er engum til sóma og sýnir freistingar bloggsins.Þar voru á ferðinni beinakerlingar sem eru ekkert betri en vondir fréttamenn og enn verri pólitíkusar sem ég hef ekki geð í mér að nefna.

En hvað um það.

Hitt var verra að þurfa að lesa tilbúninginn í DV,en ég ætla einungis að nefna eitt atriði sem segir alla söguna.

Í niðurlagi leiðarans ,sem heitir Morgunblaðið og Matthías ( þótt grein mín hafi ekki komið Morgunblaðinu neitt við,í raun ) segir svo ,en undir stendur nafnið Sigurjón M. Egilsson:

“Morgunblaðsgrein Matthíasar svarar ekki spurningum eins og til dæmis þeirri sem kom fram í DV í gær,hefur ríkislögreglustjóri sætt þrýstingi stjórnmálamanna i fleiri málum en olíusvikamálinu?”

Þarna er skírskotað í grein Lúðvíks Bergvinsssonar alþm. sem hann hafði birt í Fréttablaðinu og DV tók upp í samtali við hann.

Grein Lúðvíks fjallar um samtal sem ríkislögreglustjóri átti við Morgunblaðið nú fyrir skemmstu.

En þessi lokaspurning leiðarans var á sandi byggð af því að forsendur hennar voru ósannar eins og margt í því fullyrðingahröngli sem málaliðar Baugs hafa notað undan farna mánuði.

Þingmaðurinn hafði einfaldlega farið með rangt mál og á röngum fullyrðingum hans var

spurning Sigurjóns byggð!

Svona einfalt er nú þetta!

En slík dæmi vekja ekki bjartsýni þegar hugsað er um framtíð íslenzkrar blaðamennsku.

Yfirmaður stjórnsýslusviðs ríkislögreglustjóra, Páll Winkel, svarar þessum ósannindum í athugasemd og segir :

”Þá fær þingmaðurinn það út úr viðtalinu (við ríkislögleglustjóra í Mbl.) að rannsókn málsins hafi hafist vegna þrýstings frá alþingismönnum.Hvergi á það stoð og ekki var minnst á það í viðtalinu .Stjórnmálamenn höfðu engin áhrif á lögreglu eða ákæruvald í þessu máli frekar en öðrum

(leturbr.mín) “

Þannig eru nú þessi ósannindi hins orðvara þingmanns rekin ofan í hann og DV,en ekki veit ég hvort blaðið hefur birt athugasemd Páls og leiðrétt þetta,enda ekki einn af lesendum þess og fylgist illa með þeirri sýndarveröld sem er umhverfi blaðsins.

Hvaða sögu segir það?

En tveir dagblaðsleiðarar út af einni heimasíðu á Netinu , það er talsverður árangur og meira en ég þorði að vona!

En þó einungis áhugi á innskotskafla um Baug og engu öðru!!

Hvaða sögu segir þeð?!

Eitthvað um virkisveggina sem ég nefndi í Lesbókargreininni ?

Og svo var auðvitað ekki nefnt aðalatriði Baugsþáttarins í grein minni , þ.e. að ég var að benda á þau ósannindi að ég hafi tengzt þessu máli á einhvern hátt í upphafi, en það er tilbúningur eins og margt annað.

Hitt er svo annað mál að Fréttablaðið gerði ekki annað en birta ósannindavaðal Lúðvíks og síðan einnig athugasemdina frá ríkislögreglustjóraembættinu,og það með sóma.

Það sýnir að einnig var rétt það sem ég segi um ritstjórn Þorsteins Pálssonar í grein minni. Og endurhæfingarstarf hans sem ritstjóra , enda ekki vanþörf á eftir markvissa misnotkun.

Og enn eitt :

Ég hef ekkert við forystugrein hans að athuga.

Kannski er hún og ritstjórn blaðsins nú gott dæmi um muninn á því veganesti sem menn hafa fengið í upphafi ferils síns á svellköldum vígvelli blaðamennskunnar!

Sænski fjölmiðladómurinn:

Þá langar mig að benda á dóm í Svíþjóð yfir þeim sem stálu tölvupósti þar í landi fyrir síðustu kosningar og fengu hinir seku álitlegar sektir fyrir vikið,en urðu þó einkum fyrir álitshnekki,eins og segir í fréttinni um þetta

Sænskir dómstólar eru semsagt sammála mér um þessa óhæfu,þótt Hæstiréttur Íslands telji það löglegt að brjótast þannig inn í helgan einkareit hverrar manneskju ,þ.e. huga hennar og hjarta, og kalsa með það í fjölmiðlahríðinni.

1970-1980

Nú birti ég einnig á næstunni dagbækur mínar áratuginn 1970-1980.,minnugur þess að Silja Aðalsteinsdóttir fékk ósk um það,þegar hún birti í Tímariti máls og menningar áður óbirt bréf til mín frá Þórbergi,að ég skrifaði skýringar með bréfinu.En ég leit svo á að bréfið skýrði sig sjálft og hver og einn ætti að lesa í bréfið það sem upplifun hans segði.

Ég lít svipuðum augum á dagbækurnar mínar og tel enga nauðsyn á því að reyna að skýra þær.Menn geta lesið dagsetningar og kynnt sér sjálfir það sem þeir vilja án minnar aðstoðar.

Dagbækurnar eru bara eins manns upplifun og þeir sem hafa áhuga á að kynna sér þær þurfa að tileinka sér andrúmið og upplifa það eins og hvern annan texta.

Það er textinn,stíllinn, sem öllu máli skiptir að minni hyggju. Fróðleikinn getur svo hver og einn skilið sínum hætti.Og leitað sér frekari upplýsinga um hann,eins og verða vill. En svona sá ritstjóri Morgunblaðsins umhverfi sitt á skrifandi stund og alveg eins líklegt að hann mundi stundum breyta um skoðun,ef hann ætti að upplifa sömu atburði nú löngu síðar .Ég tel því enga þörf á neinum skýringum,en hver sem er getur skoðað umhverfið betur og þá frá annarri hlið,ef svo ber undir. Ráðuneyti Þó þykir mér rétt að geta þess til hægðarauka,að

ríkisstjórn Jóhanns Hafsteins tók við , þegar Bjarni Benediktsson lézt og sat til 14.júlí 1971,eða í rúmt ár. Fyrra ráðuneyti Ólafs Jóhannessonar sat frá 14.júlí 1971 til 28.ágúst 1974,en þá tók ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar við og sat til 1.sept. 1978, þegar síðara ráðuneyti Ólafs Jóhannesseon tók við og sat til 15.okt. 1979,eða þar til minnihlutastjórn Benedikts Gröndals settist að völdum ,en hún stat aðeins í 3-4 mánuði,eða þar til Gunnar Thoroddson myndaði sína stjórn 8.febr. 1980. Hún sat til 26.maí 1983,þegar fyrsta ráðuneyti Steingríms Hermannssonar tók við, 26.maí 1983, og sat til 8.júlí 1987,en þá tók ráðuneyti Þorsteins Pálssonar við,en það var skammlíft,sat einungis til 28.sept.1988 og segir Steingrímur frá því í ævisögu sinni hvernig ritstjórar Morgunblaðsins komu að stjórnarmyndun Þorsteins,en þeir voru víðs fjarri slíka hluti eftir það .Steingrímur fékk minnisblöð mín og eru þau notuð við ævisagnagerð hans,en mér er nær að halda þessir punktar leynist

einhvers staðar í dagbókum mínum og á það þá væntanlega eftir að koma í ljós . Önnur ráðuneyti voru þessi : annað ráðuneyti Steingríms 28.sept. 1988 –10 sept. 1989 (vinstri stjórn),

þriðja ráðuneyti Steingríms 10.sept.1989 –30.apríl 1991 ( e.k.vinstri stjórn, með Borgaraflokknum) og síðan koma fjögur ráðuneyti Davíðs Oddssonar,fyrst með Alþýðuflokknum,eða til 23. apríl 1995,en svo með Framnsóknarflokknum,eins og kunnugt er,eða þangað til

Halldór Ásgrímsson tók við 15.sept. 2004.Áður hafði Davíð verið borgarstjóri um langt skeið,en þess má einnig geta vegna þeirra sem nefndir eru í dagbókunum,að Gunnar Thoroddsen var borgarstjóri 1947 – 1960,en Geir Hallgrímsson síðar og til 1972,þó fyrsta árið ,1959-1960, ásamt Auði Auðuns.

Þegar ráðuneyti Halldórs Ásgrímssonar settist á valdastóla var ég löngu hættur að sinna dagbókarskrifum,enda óþarfi eftir að ég lét af ritstjórn.

Dagbækurnar og minnisblöðin áttu að vera mér til stuðnings , ef brigður yrðu bornar á ritstjórn Morgunblaðsins , svo að ég gerði mér far um að hafa þessi skrif sem réttust að mínum skilningi ,einkum um samtöl við stjórnmálaforingja.

Þá vil ég geta þess að ég birti hér einnig nokkur bréf til vina minna,því að ég lít svo á að þau séu einskonar dagbókarskrif,enda færð til bókar á þeim vettvangi,eins og sjá má.

Kveðja til Bubba

Og svo er hér að lokum kveðja til Bubba Morthens,með þakklæti fyrir vináttusamlegar undirtektir:

Gula höndin

1.

Það kyngdi niður snjó í nótt og hvít blæja liggur yfir stirðnaðri jörð..

Því nú er alsnjóa.

Ég hugsa til Jónasar,hann orti um þetta mjallhvíta lín dauðans í alkunnu kvæði sem margir hafa fjallað um,en enginn skilið.

Grenitréð utan við gluggann minn dúar greinum eins og fugl með hvíta vængi og grænar nálfjaðrir og engu líkara en hann sé að lyfta sér til flugs.

2.

Talað um bláu höndina,en það var heldur ófrumlegt því þetta vígorð hafði verið notað um gamla íhaldið,en nú er þessi hönd gleymd og grafin eins og stríðsöxi.

Gul er sú hönd sem nú ber við loft,

en ritstjórar sannleikans eins og Bubbi Morthens nefnir þá lögðust sjálfviljugir á höggstokk nýkapítalismans,óvart auðvitað og án þess vita,og höfuð fuku.

Enginn söknuður,engin sorg..

Og við syngjum með Bubba:

Ekki benda á mig

Segir ritstjórinn

Ég skrifa bara sannleikann

Það er það eina sem ég kann

Ekki benda á mig

Hvíslar sá nafnlausi

Á lyklaborðið slær svo létt

Þetta var jú sölufrétt

Ekki benda á mig

Hrópar eigandinn...

Og gula höndin sem blóðug og rauð í gær sínu vopni lyfti eins og Tómas kvað í kalda stríðinu var orðin að einhentum manni á forsíðu sannleikans sem kostar aðeins 22o í lausasölu en minna í áskrift,en látinn gekk hann út úr fjölmiðlahríðinni og á hólm við gulu höndina og hafði sigur.

Dauður sigraði hann nýjan sið íslenzkrar blaðamennsku,en lifandi hefði hann tapað.

Þannig er dauðinn eini sannleikur lífsins.

Og hann er ókeypis.

3.

Einhentur er dauðinn,en lífið sveiflar sinni gulu hönd.Og þennan sama dag opnar hún sýningu á gömlum verkum því hún hefur aðeins eitt takmark.

Markaðinn.

13.1.06

Dagbækurnar frá áttunda áratugnum hefjast hér á vefnum á næstu dögum. Á skolavefurinn.is eru einnig ýmis verk eftir mig og leyfi ég mér í lokin að benda á þau.

Matthías Johannessen