Á vígvelli siðmenningar V.
Nú er svo komið að ég get ekki orða bundizt vegna síðustu Baugsgreinar Hallgríms Helgasonar í Fréttablaðinu.Hún er að vísu ósannindavaðall og gömul klissja. Dómsmálaráðherra kallar hana bjálfalegustu grein sem Hallgrímur hefur skrifað – og er þá mikið sagt !! Björn Bjarnason segir að embætti ríkislögreglustjóra hafi,að sjálfsögðu undir stjórn Haralds, “sinnt öllum sínum skyldum í flóknum og erfiðum málum “.
Auk þess hefur embættið staðizt stjórnsýsluúttekt ríkisendurskoðunar með miklum ágætum og endurheimt stórfé ríkinu til handa vegna skattarannsókna efnahagsbrotadeildar undanfarin 10 ár. Skyldu þær rannsóknir ekki hafa skilað í ríkissjóð hundruðum milljóna, kannski meiru. Hvernig væri að fjármálaráðuneytið birti þær fjárhæðir.
Og einnig upplýsingar um hverju rannsókn efnahagsbrotadeildar ríkislögreglustjóra á Baugsfélögunum og einstaklingum á þeirra vegum hefur þegar skilað ríkissjóði í formi endurákvarðana opinberra gjalda og viðurlaga vegna skattaundanskota. Fróðlegt væri að vita hversu mörg Baugsfélög og einstaklingar ættu þar hlut að máli.
Þessum málum er öllum lokið í skattkerfinu svo unnt er að upplýsa almenning um þau, þó ekki væri til annars en segja þjóðinni hvað Baugsrannsókn ríkislögreglustjóra hefur þegar skilað háum fjárhæðum í ríkissjóð?
Hvernig væri að stjórnmálamenn sem hæst láta óski eftir upplysingum um þessar fjárhæðir og birti þær opinberlega, þeir sem fullyrða að eftirtekja rannsóknar ríkislögreglustjóra hafi verið rýr.
Þessar tölur eru til.
Skipta þær kannski milljónahundruðum? ´
Getur fjármálaráðuneytið ekki upplýst okkur um þessa fjárhæð? Nær þöggun Baugsmiðlanna einnig inn í fjármálaráðuneytið? Eru árásir DV á Árna Mathíesen kannski liður í einhverjum hótunum ?
Svo er enn eitt mál, meint skattsvikamál, til meðferðar hjá Rúnari Guðjónssyni, settum ríkislögreglustjóra og Helga Magnúsi Gunnarssyni, saksóknara efnahagsbrotadeildar.
En því máli er ólokið.
2.
Eitt atriði sýnir í hnotskorn hvernig höfundur fyrrnefndrar greinar stendur að málflutningi sínum.
Mér er málið skylt sem gömlum ritstjóra Morgunblaðsins og finnst rétt að sannleikurinn sé sagður, úr því sem komið er.
Í grein Hallgríms segir að Morgunblaðið og Sjálfstæðisflokkurinn hafi gengið í það að leggja landsprófið niður,þegar Haraldur féll á prófinu ! Nú eru um fjörutíu ár síðan,en Haraldur var 15 ára,þegar hann vegna skyndilegs andláts í fjölskyldu okkar hætti við landsprófið í miðju prófi,en tók það síðar. Til þessa hefur skýringin verið einkamál fjölskyldu okkar.
Annað gerðist ekki og kom hvorki Morgunblaðinu né Sjálfstæðisflokknum við. En hundstungan er næm og í þessu tilfelli er hún að sleikja upp álygar sem reynt var að nota gegn mér fyrir nær hálfri öld,því að Alþýðublaðið kastaði þessari lygaþvælu fram á sínum tíma til að koma á mig höggi,þegar Morgunblaðið var í miðri baráttu til að endurbæta fræðslukerfið og þar með landsprófið.
Með miklum og góðum árangri.
En þá voru svona neðanbeltishögg notuð,ef því var að skipta, eins og í dag.
Gegn mengun hugarfarsins eru fá , góð ráð,því rógurinn lifir ekki án endurtekninga.
Og nú eftir allan þennan tíma kemur alkunn kjaftakerling , Hallgrímur Helgason, á snærum Baugs og vegur í sama knérunn.
Síðan er þvælan endurtekin í öllum fjölmiðlum Baugs, fyrst í Fréttablaðinu, síðan visir.is og loks á dv.is !!
Semsagt,rógur í skjóli auðvalds
Við áttum marga merka bandamenn í þessu fræðslustríði á sínum tíma,Jóhann S. Hannesson skólastjóra og Kristján J Gunnarsson fræðslumálastjóra svo ég nefni einungis tvo, og að því kom eftir harða baráttu að grundvallarbreytingar voru gerðar á skólakerfi landsins.
En aldrei datt mér í hug að gamlar álygar yrðu notaðar gegn syni mínum alsaklausum áratugum síðar.
Lítilla sanda, lítilla sæva , lítil eru geð guma , segir í Hávamálum og augljóst við hverja er átt.
Þá sem eru smáir í sniðum og lítilfjörlegir og eru sífelldlega að falla í hörðum skóla lífsins.
Bréfið
frá Þorbirni
og Birnu
3.
Þess má þá geta að þessi sami Hallgrímur Helgason hefur,einkum ásamt
Reyni Traustasyni,Svarthöfða og Jónasi Kristjánssyni , fyrrum ritstjóra DV sem þjóðin rak af höndum sér vegna ofstækis, sífelldlega verið að tönnlast á því , að Haraldur hafi fyrir um 8 árum skvett úr vínglasi á einhvern nærstaddan á veitingastað og hótað honum lífláti ! Og svo hafi hann látið gögn hverfa sem er síðari tíma uppspuni.
Eða hvaða gögn?
Þau sem m.a.voru birt í Mannlífi á sínum tíma,byggð á fullyrðingum drukkinna manna og var komið í gulu pressuna til að koma höggi á Harald ?
Og hvaða gögn voru þetta sem Haraldur á að hafa látið hverfa? Jú, færsla í dagbók og útkallsskýrsla lögreglumanns hjá lögreglunni í Reykjavík því engin kæra var lögð fram og þar af leiðandi engin lögreglurannsókn eða skýrslutökur af aðilum eða vitnum.
Ein lítil fjöður varð að hænsnahúsi í eigu Baugs.
(En sá sem lekur lögregluskýrslu fremur brot í opinberu starfi,þótt Böðvar Bragason lögreglustjóri hafi ekkert gert úr þessu á sínum tíma ,enda skiljanlegt. Eða lét Böðvar kannski lögregluskýrsluna hverfa!!!).
Haraldur sagði þá þegar aðspurður ,eða fyrir átta árum,að hann hefði engum manni hótað lífláti,en á það var ekki hlustað,heldur endurtekið í sífellu og bætt við söguna.
Hann hefur ekki hirt um að svara þessu frekar,enda lætur maður helzt ekki draga sig niður á neðsta plan
En ég tel nú samt rétt að birta bréf sem Haraldur fékk á sínum tíma frá
hjónunum Birnu Sigurðardóttur og Þorbirni Árnasyni, lögmanni , og leyfðu þau birtingu þess , hvenær sem væri. Þar sem ég hef afrit af því undir höndum,tel ég enga ástæðu til annars en birta það nú vegna viðbragða DV-klíkunnar við síðustu grein minni.
. Þegar þeim hjónum ofbauð aðförin að Haraldi,skrifuðu þau honum þetta bréf 11 . marz 2003 .
Það er svohljóðandi ( nafn skammstafað )
--
Haraldur Johannessen ríkislögreglustjóri,
Skúlagötu 21,101 Reykjavík.
Reykjavíl 11.marz 2003.
Sæll Haraldur.
Nú þegar störfum okkar í stjórn Skráningarstofunnar er lokið með ríkisvæðingu stofnunarinnar á nýjan leik vildi ég gjaran nota tækifærið og þakka þér fyrir ákaflega gott og ánægjulegt samstarf þau ár sem við höfum starfað saman í stjórninni.Margt ánægjulegt bar á góma og ekki síst þegar við, ásamt mökum okkar,komum saman utan stjórnarfunda og gerðum okkur glaðan dag.Við hjónin vorum einmitt að ræða um þetta nú alveg nýverið og rifja upp skemmtilegar samverustundir okkar.Þá kom auðvitað einnig upp kvöldið sem við áttum saman,ég held í byrjun árs 2001.þegar við fjögur,ég og Birna og
þið Brynildur,fórum á pöpparáp eftir að við höfðum öll hittst hjá Dögg og Ólafi og síðan borðað saman á Holtinu.Ég var akandi og (og ) ætlaði að keyra ykkur heim þegar við ákváðum að koma við á veitingastaðnum Rex í Austurstræti og spjalla saman.Þar var hins vegar svo mikill fjöldi fólks og ónæði að við ákváðum að rölta yfir Austurvöll og setjast inn á Vínkjallarann sem er í nágrenni dómkirkjunnar.Ekkert okkar hafði komið þar
áður að ég held,en höfðum öll heyrt af því að það væri fremur notalegur staður,þar sem hægt væri að spjalla í rólegheitum.
Þegar þangað kom pöntuðum við drykki og hugðumst sitja nokkra stund í rólegheitum.
Fljótlega eftir að við settumst niður kom þangað gamall skólafélagi minn úr Menntaskólanum á Akureyri,ásamt nokkrum félögum sínum.Eftir nokkra stund þarna man ég að skvettist úr glasi þínu yfir mig og gamla skólafélaga minn og fljótlega eftir það hurfuð þið Brynhildur af staðnum vegna fyrirgangs þess sem félagar I.höfðu í frammi, sérstaklega þó einn þeirra.Við hjónin vorum að rifja atvikið upp um kvöldið,en allnokkuð er um liðið,en þó teljum við okkur muna allvel það sem fram fór.
Þannig var að við höfðum öll fjögur sest við lítið borð ekki fjarri inngöngunni á staðinn.Fljótlega kom,eins og ég sagði gamall MA-skólabróðir minn,IJK.ásamt nokkrum,tveim eða þrem,félögum sínum ,sem ég kannaðist ekkertvið.Hann kom strax til mín og við stóðum við borðið og töluðum saman.Ég man það glögglega að þið hjónin þekktuð ekki þennan gamla skólafélaga minn,sem er núorðið nokkuð þekkturmaður í borgarlífinu.Þið Brynhildur höfðuð bæðiþurft að fara á klósettið og þegar þú komst aftur hefur þú líklega hrasað því að úr glasi þínu skvettist bæði á mig og eins I. Ég man þú baðst okkur báða afsökunar á óhappinu.
Skipti þá engum togum að sérstaklega einn félaga I.varð mjög æstur
og taldi að þú hafir viljandi skvett á sinn góða vin I,og var hann með stóryrði í þinn garð,þó að hann þekkti þig ekkert og þú hafir vinsamnlegast beðist afsökunar á atvikinu,sem var eins og hvert annað slys.Mál þróuðust þannig,án nokkurra orðaskipta ykkar Brynhildar,að þessi umræddi félagi I. taldi nauðsynlegt að kalla til lögreglu,hefur þá líklega verið búinn að átta sig á hver staða þín er,og viljað gera þér einhvern óleik.
Við Birna getum fullyrt að engin orðaskipti fóru á milli þín og I.eða þessarra félaga hans eftir að þú hafðir beðist afsökunar á atburðinum og bjuggumst við við að málinu væri lokið .
Meðan ég ræddi við I.,sem ekki var æstur eða órólegur,og þennan félaga hans hurfuð þið Brynhildur af svæðinu,enda hefur ykkur vafalaust fundist nóg um gassagang þessa vinar I,sem engum tiltölum tók.Ég,sem ekki hafði neytt áfengis þetta kvöld,get fullyrt að engar hótanir eða óviðurkvæmileg orð fóru frá þér til þessara manna eftir atburðinn,sem var í okkar Birnu huga smávægilegur og ekki til að gera veður útaf.Samt sem áður komu lögreglumenn á staðinn nokkru síðar eftir hringingu þessa manns.Lögreglan hafði þó ekkert á staðinn að gera þar sem engin ólæti voru og félaginn orðinn sæmilega rólegur og þið hjónin farin af staðnum.
Ég man að ég velti því fyrir mér hvað þessum félaga I.gekk til með framkomu sinni og hefur ekki dottið annað í hug en hann hafi verið að ganga í augun á I.vini sínum,því engin önnur skýring er mér sjáanleg. Ég man að við ræddum um atburði kvöldsins nokkrum dögum seinna og héldum báðir að máli þessu væri lokið enda hafðir þú hringt sérstaklega til I.og aftur beðist afsökunar á þessu slysi.Þannig munum við hjónin eftir þessu kvöldi,sem að öðru leyti var afar ánægjulegt eins og allar aðrar samverustundir okkar í tengslum við Skráningarstofuna sálugu.Ég vona sannarlega að ekki verði frekari eftirmál af þessu óhappaatviki,enda er ekkert tilefni til slíks
Í lokin vildum við enn þakka ykkur hjónum fyrir afar ánægjuleg samskipti í tengslum við þessa stjórnarsetu sem gjarnan hefði mátt vera lengri.
Bestu kveðjur til ykkar hjóna beggja.
Þorbjörn Árnason
Birna Sigurðard.
--
Af þessu bréfi þeirra hjóna getur svo hver og einn dregið sínar ályktanir um það sem þarna gerðist.
Þorbjörn var einstakur maður og betri heimild ekki til. Hann er nú látinn.En auk hans skrifar Birna,eiginkona hans, undir bréfið ,enda var hún viðstödd,eins og fram kemur í bréfinu.
Síðar verða í dagbókum mínum birtir tölvupóstar okkar Haraldar vegna þessa máls og árása gulu pressunnar á hann.
En hér var því einfaldlega um tilbúna aðför að ræða og hún hefur verið notuð eins og galdraæði allar götur síðan,eða frá því ófrægingarherferðin hófst 2001! .Hún hefur ekki sízt verið keyrð áfram í tengslum við Baugsmálið og óhróðurinn sem því hefur fylgt.
Og nú hefur gömul lygaþvæla um landsprófið bætzt við í forðabúri kjaftakerlinganna!!
Svartur Galdur
4.
Það er í sjálfu sér ekkert á móti því að skoða upphaf Baugsmálsins,en það liggur fyrir,því upphaf málsins hefur hlotið umfjöllun dómstóla.og ætti að duga.
Nei,í Baugsmálinu kemur ekkert lengur á óvart.Þeir sem eiga fjölmiðlana og trúa á ægivald þeirra eins og þeir séu heilagur andi sem öllu réttarfari og dómstólum er æðri nota þá í sína þágu eins og allir vita og kemur engum á óvart.
Slíkt heitir einfaldlega spilling og tröllríður þjóðfélagi okkar.Og út á þessa spillingu hafa sumir forystumenn Samfylkingar gert,ekki sízt þeir.Mér er samt óskiljanlegt dekur þeirra við þetta grimma auðvald;hví skyldu þeir vera munstraðir sem skútukarlar hjá auðvaldinu ?!
En það er svo margt í samtíð okkar sem ég er hættur að skilja,t.a.m.það af hverju hæstaréttardómur er ekki endalok allra mála,heldur skoðanakönnun í fjölmiðlum ?!
En það er líklega vegna þess að auðvaldið er ekki búið að kaupa lögreglu-og ákæruvald.
Ég hef svosem enga von um að þeir sem ég nefni í fyrri hluta þessarar greinar taki neitt mark á því sem ég hef þar sýnt fram á,svo harðsvíraðir sem þeir eru
Grein mín um galdraofsóknir á hendur ríkislögreglustjóra var notuð á dv.is í því skyni einu að gera enn eina móðursýkisatlöguna að Haraldi, syni mínum; ekki ein tilvitnun í mína grein,það hentaði ekki !
En stór mynd af mér fylgdi árásinni á Harald –og talaði sínu máli!
Það sýndi mér svart á hvítu,að grunur minn hafði verið réttur , þ.e. að árásirnar á hann hafa ekki sízt verið til þess gerðar að ná sér niðri á mér,gömlum ritstjóra Morgunblaðsins.Baugsmenn spunnu það upp á sínum tíma að ég hefði verið einhver tengiliður í upphafi málsins,en það var að sjálfsögðu ósatt,eins og ég hef sýnt fram á.
Og það voru ekki einu ósannindin !
Enginn hefur gegnum tíðina rægt Morgunblaðið meir en fyrrum ritstjóri DV,Jónas Kristjánsson ,svo það er ekkert skrítið þótt gamall kaldastríðsritstjóri Þjóðviljans,Þráinn Bertelsson gapi uppí hann,en nu er enn einu sinni vegið að æru Haralds með sleggjudómum og ósannindum, að hætti hússins.
En hver kippir sér upp við það ?
Og enginn hefur af tilefnislausu ráðizt jafnglórulaust á Morgunblaðið og okkur ritstjórana og nefndur Hallgrímur án þess ég skilji þá reflexa,en nú hefur hann snúið sér að harla skemmtilegum barnaljóðum Sveinbjörns Baldvinssonar eins og bernsk sýndarþörf hans hafi tekið þau til sín af einhverjum djúpsálarlegum ástæðum !
En við höfum aldrei talið Hallgrím svaraverðan og held ég mig við það.
Þótt ofstækið ráði stundum ferð,hefur það ekki alltaf síðasta orðið eins og í Þýzkalandi og Rússlandi forðum daga.Og síendurteknar galdraofsóknir verða að lokum bitlaust vopn. Haraldur hefur staðið sig vel í sínu erfiða embætti eins og dómsmálaráðherra hefur bent á og því stendur hann keikur, hvað sem á dynur.En í slíkri ágjöf þurfa men sterk bein,eins og ég þurfti að reyna á sínum tíma,þegar jafnvel bækurnar mínar urðu fyrir aðkasti vegna ritstjórastarfs mín.
Allt fjallar þetta um freistingar.
Það er kannski mannlegt að nota son minn öðrum þræði til að ná sér niðri á mér,en stórmannlegt er það ekki.
Og ekki nýtt af nálinni .
Þeir sem stunda mannskemmdir minna á stalínistana sem bjuggu til andrúm morðsins umhverfis þá sem voru þeim ekki þóknanlegir,við kynntumst því í kalda stríðinu.Ég hélt sá tími væri liðinn,en svo virðist ekki vera,því eðli mannsins er aldrei liðin saga.
En mér dettur ekki í hug að standa hjá eins og hver önnur gunga,.þótt reynslan sé sú að það geti kallað yfir okkur feðga nýjan uppspuna, nýja herferð.
xxxxxxx xxxxxx
Á Vígvelli siðmenningar er einskonar dagbók mín eftir að ég hætti ritstjórn og setti lokapunktinn í dagbókunum.
Ég gat þess á sínum tíma að ekkert væri í dagbókunum annað en það sem ég bezt vissi og væri sannleikanum samkvæmt og það á einnig við um allt það efni sem ratað hefur inn á þessa heimasíðu mína, s.s. Á vígvelli siðmenningar.
Læt ég svo nótt sem nemur og tel enga þörf á fleiri orðum um það efni sem hér
hefur verið reifað,þótt ég búist við áframhaldandi sleggjudómum og útúrsnúningum þeirra sem hlut eiga að máli.En ofstæki þeirra og mannskemmdir eru ekki vandamál mitt,heldur þeirra sem til þessara galdraofsókna hafa stofnað.
(Sjá ennfremur bók mína Málsvörn og minningar,þar sem aðferðarfræði gulu pressunnar er einnig til umræðu og kvæðið Með þungan kross sem er birt hér áheimasíðunni og fjallar um það hvernig dauður maður sigraði gulu pressuna á sínum tíma,þ.e. DV).
Auðvald
og rónar
5.
Í hinu nýja efnahagsumhverfi okkar á það enn við sem er grundvallaratriði í brautryðjandaverki Adams Smiths,Auðlegð þjóðanna, en það er :
að menn eigi að gæta þessa að verða ekki ofgráðugir,þegar frelsið verkar eins og hver önnur freisting.
Frjálshyggja Smiths vísar enn veginn inní siðlega framtíð einkarekinnar hagstjórnar
.
Auðvaldið á ekki að koma óorði á þennan vegvísi eins og rónarnir á brernnivínið,svo að vitnað sé til Árna prófessors Pálssonar,en um hann má lesa í
Hundaþúfunni og hafinu.
Yfirþyrmandi eignaraðild Baugs að fjölmiðlum hefur breytt samfélaginu til hins verra,því hér ríkir nú skert eða takmarkað lýðræði vegna þessarar eignaraðildar.Áður gáfu stjórnmálaflokkarnir út mörg blöð og samkeppnin var mikil þrátt fyrir margvíslega lágkúru.
En þessi hefur þróunin alls staðar verið þar sem ríkir víðtæk innri ritskoðun á vegum stórkapítalsins ,t.a.m. í Rússlandi sem mér skilst.sé á leið til einhvers konar hægri öfgastefnu,með ríkisvaldið að bakhjarli.
En svo langt erum við ekki leidd,að vísu.
Lýðræði, - eða hvat ?
Í brjóst mitt hefur dropið eitur
af vængjum hins svarta fugls.
Stefán HörðurFólk fær daglegan skammt af eitri
í heimkynnum gulu handarinnar
þar sem níðhöggur
gengur milli rótar og krónu án þess neitt
gerist því askurinn hefur vanizt illskunnar
margslævðu ásókn,
nei nú er svo komið að níðið
hefur engin áhrif á nokkurn mann,
það
rennur eins og eitur um kalkaðar æðar
og fólk getur ekki án þess verið
nokkurn dag án þess vita um aðförina
að samvizku þess og mennsku,samt veit enginn í hve miklum mæli
við höfum ánetjazt fíkninni,
minnir á sagnir
af Míþradatesi konungi í Pontos
sem Rómverjar sigruðu að lokum
í stríðinu mikla um manninn í hlutverki guðs,
hann
fékk daglegan skammt af ólyfjan svo enginn
gæti stytt honum aldur með því að byrla honum
eitur eins og tíðkaðist í samskiptum
ríkjandi illmenna í þeim veðruðu löndum
sem lifna í sögunni einni,
en með þessum
daglega skammti hafði lævís aðför að lífi
einvaldsins engin áhrif
og eitrið rann
um æðar hans eins og hver önnur næring
í daglegum skammti úr dauðans holu
tönn.
Hótun
um vopnaða
árás
7.
Hún hefur eitthvað verið að tala um morðhótun , klíkan þarna á DV. Á visir.is ,í eigu Baugs,var samtalvið Jóhannes í Bónus s.l. sunnudag ,en samkvæmt því virðist hann vera að undirbúa vopnaða árás almennings á dómsmálaráðherra og ríkislögreglustjóra,segir orðrétt að þeir geti búizt við því, “að fólk grípi til vopna gagnvart þeim”.
Og á spjallrásinni málefnin.com segir í fyrirsögn. “ Stunginn grís ,.vopnuð árás á Björn B. og Harald Jóh ?”
Þarf frekari vitna við um ofstækið og það blinda hatur sem þetta fólk gengur fyrir gagnvart embættismönnum sem hafa ekkert til saka unnið annað en framkvæma lög og tryggja öryggi fólksins í landinu !
Og aðrir einóðir “snillingar “ bloggsins taka undir þetta aumkunarverða raus eins og þrælakór Verdís!
Lögin,það er ég,segja arftakar sólkonungsins!
Björn Bjarnason svarar upphlaupi Jóhannesar á heimasíðu sinni og spyr hver hafi verið að tala um vopnað lið.
,,Hvorki Haraldur Johannessen né ég “ segir Björn..” Þennan hugarburð ber Jóhannes á borð, um leið og hann lætur í veðri vaka, að við Haraldur verðum beittir vopnavaldi af almenningi - væntanlega vegna Baugsmálsins. Er líklega einsdæmi, að áhrifamaður í viðskiptalífinu, og þótt víðar væri leitað, skuli tala á þennan veg. Fyrir síðustu þingkosningar notaði Jóhannes auð sinn til að auglýsa andúð sína á mér með hvatningu um að strika nafn mitt af framboðslista sjálfstæðismanna í Reykjavík suður. Nú telur hann sig tala í nafni almennings um vopnaburð gegn okkur ríkislögreglustjóra," segir Björn.
Björn segir að það sýni hve lítið mark sé takandi á hótun Jóhannesar að hún sé ekki fréttnæm utan vefmiðils Baugs eins og hann kallar Vísi. ,,Á hinn bóginn er víða vitnað til heitinga Árna Johnsens, þingmanns Sjálfstæðisflokksins, í garð réttarvörslukerfisins í tilefni af Baugsmálinu, en þær birtust í dag í Morgunblaðinu - hótar hann þó ekki að sýna neinum í tvo heimana með vopnavaldi.
Ég lýsi undrun minni og harma dæmalausan málflutning þeirra beggja, Jóhannesar og Árna," segir Björn að lokum.
Jónas Kristjánsson tekur þátt í þessu upphlaupi með sínum hætti,auðvitað;ofstæki byggt á fullyrðingasamri ímyndunarveiki í anda Moliérs.Og ýringur af heilagri vandlætingu og spámannlegri hundalógík,auðvitað.
Semsagt,varasamur geðþótti og upplognar ávirðingar.
Það er vondur matseðill.
Úr
næstu
dagbókum
8.
Þegar ég skrifaði síðustu þætti mína Á vígvelli siðmenningar réðust að mér , er mér sagt, einhverjir bloggarar á vegum Baugs og reyndu að dæma mig úr leik fyrir elli sakir!.Ég hefði eiginlega ekki leyfi til að taka til máls vegna þess ég væri orðinn ellinn og ærinn,eins og einhver sagði,og fáránlegt ég fengi að fjalla um Baugs-málið !!
Ég er nú búinn að birta dagbækur mínar fram til ársins 1999 og var af þeim sökum að blaða í þessu dagbókarári , þá rakst ég á þessa klausu og læt hana nægja sem andsvar við svona fullyrðingum.
Nokkur bið verður á frekari birtingu dagbókar og því geta svofelldar klausur í væntanlegum dagbókum ( 1999) vel átt hér heima í þessum V þætti Á vígvelli siðmenningar ,enda í tengslum við það sem ég hef verið að fjalla um.
Klausurnar eru svohljóðandi :
Marz/apríl 1999
Var mjög ánægður með ávarp eða ræðu sem Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, flutti Alþjóða heilbrigðisdaginn, miðvikudaginn 7. apríl sl. Ræðan er birt í heild í Degi 9. apríl sl., Frumkraftur lifir ævina á enda, en frásögn af ræðunni birtist í Morgunblaðinu sl. fimmtudag, 8. apríl. Þar segir að forsetinn hafi gert hugtakið eldri borgarar að umtalsefni og sagt að það væri að mörgu leyti undarlegt og kannski tízkufyrirbæri og varpar m.a. fram þessum spurningum: Er það ávísun á brotthvarf úr önn hversdagsins, iðjuleysi og rólegt líf? eða er það þægileg formúla sem þjóðfélagsþróunin hefur smátt og smátt smíðað til að rýma til á vinnumarkaði og skapa reglur og siði sem henta hinum yngri?
Hann spurði ennfremur hvað væri aldur eða öldrun, hvort það væri ákveðin vegamót, þáttaskil þar sem tilkynnt væri með tilstuðlan laganna að nú sé ævistarfið orðið nokkuð gott, bezt fyrir alla að hætta á sama tímapunkti og sætta sig við að vera samkvæmt skilgreiningum byrði á lífeyrissjóðum, byrði á Tryggingastofnun, byrði á ríkiskassanum “hvernig í ósköpunum höfum við og aðrar vestrænar þjóðir náð að koma þessari firru í skipulagt lagakerfi og þar með gefa út leiðarvísi sem færir okkur frá frjóum akri og út í botnlausa mýri.”
Þetta var gott hjá Ólafi Ragnari og er ég honum hjartanlega sammála þótt ég hafi átt nokkurn þátt í því að starfsmenn Morgunblaðsins skuli hætta þar á því ári sem þeir verða sjötugir. Það er nefnilega hárrétt hjá forsetanum að ótal dæmi eru um það að frumkraftur til nýrra uppgötvana, listsköpunar, nýrra hugmynda og framkvæmda býr með mönnum nánast ævina á enda eins og dæmin sýna og hann tók sjálfur nokkur slík. Sagði síðan “væri ekki viturlegra að leita nú leiða sem færa munu samfélagi, atvinnulífi, menningu og vísindum, ágóða og ánægju af sköpunarverkum hinna eldri og hætta að úrskurða nær alla úr leik á þeim vettvangi um leið og ákveðnu aldursmarki er náð?”
Þetta er hárrétt hjá forsetanum og er ég hjartanlega sammála honum. Við eigum ekki að spyrja fólk nú á dögum hvað það er gamalt, heldur hvernig heilsan sé? Sjötugur maður í dag er betur á sig kominn oft og einatt en fimmtugur maður þegar ég hóf blaðamennsku 1951 og fór að eiga samtöl við fólk á öllum aldri. Þá var sjötugt fólk mjög oft dæmt úr leik vegna heilsuleysis og ég man eftir Valdimar bónda Kristóferssyni sem var ekki nema rúmlega fimmtugur en ég hélt hann væri a.m.k. áttræður þegar ég hitti hann fyrst. Hann var eftirminnilegur maður og vel gáfaður. En hann var illa farinn af barnslúa og vinnuhörku vestur á Snæfellsnesi. Mér er nær að halda hann hafi ekki orðið nema sextugur og dó þá úr elli. Valtýr Stefánsson varð ekki nema rúmlega sjötugur en þegar hann veiktist sagði Lárus Einarsson prófessor þegar ég spurði hann hvað væri að Valtý, en þá var hann í mesta lagi hálfsjötugur: Það er elli, sagði Lárus, ekkert annað. Þannig eltist margt af þessu fólki illa á sínum tíma og mun verr oft og einatt en nú um stundir.
Og ennfremur ,nokkru síðar :
Leiðari Morgunblaðsins sumardaginn fyrsta fjallar um Yrkju og andlega ræktun og þá með tilliti til mikillar lestrarkönnunar Íslendinga þar sem kemur fram að þeir hafi minnkað bóklestur, þótt bókin haldi nokkurn veginn velli.
Og þó!
Á síðustu ellefu árum, eða frá því síðasta könnun var gerð, hefur Íslendingum sem aldrei lesa bók fjölgað úr 7% í 15,1% og á sama tíma hefur þeim sem lesa mikið fækkað verulega, eða úr 50,4% í 33,5%. Ástæðurnar eru öllum augljósar, “en það er hins vegar menningarpólitísk spurning hvort við ætlum að sætta okkur við þessa þróun eða hvort við ætlum að reyna að sporna við henni”.
Ég var með hugann við Yrkju þegar þessi forystugrein var samin og af þeim sökum datt mér í hug hvort ekki væri hægt að hefja andlega ræktun í skólunum með svipuðum hætti og trjáplöntun, en hún hefur gefizt mjög vel og á níunda þúsund unglingar hafa plantað nærri þrjú hundruð þúsund trjáplöntum frá því Yrkja var stofnuð, fyrir 7-8 árum.
Þó að ljóðið hafi átt undir högg að sækja liggur í augum uppi að enn lesa margir þennan elzta bókmenntaarf þjóðarinnar og í leiðaranum er bent á að samkvæmt könnuninni lásu um 43 þúsund landsmenn einhver ljóð á síðustu 12 mánuðum, ef dregnar eru ályktanir af þeirri meðaltalsprósentu ljóðalestrar sem birtist í könnuninni. Þessi lestur skilar sér að vísu ekki í bóksölu, þótt þessar upplýsingar ættu að þagga niður í þeim sem sífelldlega tönnlast á því að ljóðið sé í dauðateygjunum. Það var einnig sagt um skáldsöguna fyrir nokkrum árum, en reyndist hrakspá, eins og segir í forystugreininni. Þar er einnig bent á að niðurstöður könnunarinnar eru ekki að öllu leyti neikvæðar því að þær sýna að um 90 þúsund Íslendingar eru að lesa mikið af bókum um þessar mundir.
En betur má ef duga skal. Þess vegna var í lok leiðarans stungið upp á því að reynt yrði að koma einhvers konar yrkju-andrúmi inn í skólana þar sem börn og unglingar læsu góðar bókmenntir, þ.e. fagurbókmenntir (estetískar bókmenntir), en ekki hvað sem er, svo að þeir gætu tileinkað sér góðan smekk og hafnað öllu því rusli sem að þeim er rétt með alls kyns uppákomum og yfirgengilegum áróðri.
Ég hef áður bent á að ekki sé nauðsynlegt að lesa dróttkvæði með þeim hætti að taka þau saman eins og sagt er og skilgreina kvæðin hvert fyrir sig og vekja þannig andúð nemenda á þessari ómetanlegu arfleifð okkar, heldur væri þeim kennt að lesa erindin upphátt og laða fram þá dýrlegu músík sem í þeim er. Það mundi styrkja málkennd þeirra og laða þá að því sem er fagurt og mikilvægt. Hitt geta menn svo lært undir próf. Þegar við vorum í háskóla stofnuðum við smáklúbb þar sem við iðkuðum klassíska músík. Við höfðum ekki verið handgengnir henni og höfðum litla löngun til að tileinka okkur hana. En þegar við fórum að hlusta með skýringum og án þvingunar síaðist þessi tónlist inn í okkur, veitti okkur unað og ánægju og hefur fylgt okkur æ síðan. Við gátum orðið gert greinarmun á Toskaníní og Furtwengler - og notið listar beggja; án fordóma.
Þetta væri einnig hægt að gera til að auka áhuga nemenda á ljóðlist sem er undirstaða allrar málkenndar og góðs uppeldis, þegar smekkur er annars vegar. Og í niðurlagi leiðarans var spurt að því, “hvort ekki sé lag til þess að yrkja fagurbókmenntir í skólunum með svipuðum hætti og nú er gert með gróðursetningu trjáplantna. Unnt ætti að vera að hleypa samskonar áhuga í slíkt starf og verið hefur með Yrkju. Ræktun fagurbókmennta með æskunni væri heillandi skólastarf og gæti orðið mikilvæg viðbót við ræktun að öðru leyti.
Ræktun hugarfarsins stuðlar að mannbótum, ekki síður en ræktun lands og jarðar að öðru leyti. Slík ræktun stuðlar ekki sízt að þroskaðra fegurðarskyni sem kemur að sjálfsögðu að notum á okkar dögum, ekki síður en þegar fjölnismenn lögðu höfuðáherzlu á þessa þætti”.
Matthías Johannessen